SSCB 1991'de dağılırken Kazakistan batı stili bir demokrasiye geçmeye aday ülkelerdendi.
Nazarbayev, kendisini salt ekonomik reformların radikal bir savunucusu olarak tanımlamasına karşın, Kazakistan'ın bağımsızlığını ilan etmesinden epey zaman önce siyasal grupların geniş bir yelpazesine izin vermişti.
Kazakistan hükümeti, sadece aşırı milliyetçi konumda olan partilerin ve siyasal grupların faaliyetlerini sınırlamış ya da yasaklamıştı.
Kazak milliyetçisi küçük "Alaş" partisi ile Slav nüfusun çoğunlukta olduğu kuzey bölgelerindkei şövenist Rus-Kozak(Kazaçi) ögrgütleri en çok denetime maruz kalan gruplardır.
Alaş Partisi, Kazakistan'daki Rusların ülkeden çıkarılmasını isterken, Rus-Kozaklar ise Kuzey bölgelerin Rusya'ya ilhakı konularını talep etmiştir.
Kazakistan hükümeti etknik düşmanlığı körükleyebilecek gruplar üzerindeki denetimini ülkenin bağımsızlığının ardından da sürdürmüştür.
Etnik bir temele dayalı partileri 70 yıllık Sovye diktatörlüğü yüzünden ülkede yerleşik bir demokratik geleneğin oluşmamasına sebep gören hükümet, kitle partilerinin kurulmasına önem vermiştir.
Nazarbayev, Sosyalist Parti, HAlk Kongresi PArtisi ve Halkın Birliği Partilerinin kurulmasına öncülük etmiştir.
Ayrıca Kazakistan'nın bağımsızlığını tanımayıp Sovyetler Birliği'ni savunan yeni Komünist Partisi de uzun süre izin alamamıştır.
Siyasal partiler sayıca fazla olmalarına rağmen ülke yönetiminde söz sahibi değildirler.
Partileri temel meselelere yaklaşım bakımından milliyetçi, sosyalist, komünist ve liberal partiler şeklinde sınıflandırmak mümkündür.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder